دخترم ,پر از شور زندگی

چقدر برای خودت شور و هیجان تصور میکنی....حتی گاهی وقتی بیرون میریم از شدت خوشحالی دوست داری بخونی و برقصی وبخندی(البته در جاهای خلوت)...که البته با حرفهای من که تاکید میکنم نجیب زاده ها تو خیابون با صدای بلند نمیخندند و ادا درنمیارن زود خودتو جمع میکنی....گاهی از پنجره خونه وقتی بیرون رو میبینی دیکلمه های قشنگی میخونی...یا آهنگ جاده های شمال محاله یادم بره...اون همه شورو حال محاله  یادم بره...با این کارات محاله خندم نگیره.!!!...یا این روزا از خوردنیها لذت میبری ...منم سعی میکنم با تشویقت به ورزش و پیاده روی جلوی اضافه وزنتو بگیرم...خوشحالم دختر شجاعی هستی....علاوه براین اداها و خنده های از ته دلت گریه هات هم از ته دله...اصلن تو عمیقترین احساسات رو داری...مثلن امروز که معلمتون املای خداحافطی رو گفتن تو با چه وضعی املا نوشتی و چقدر گریه کردی!!!

همیشه پر از شور زندگی باش...اصلن باصدای بلند هم بخند ...تند بدو....بلند بگو حرفهایت را.....باسرعت دوچرخه برون....هوای حیوانات را داشته باش....واز عطر گلی لذت ببر...اشکهایت نشان میدهندچقدرمهربان و قدرتمندی....و لبخندت مهر خورشید را با خود دارد...دوستت دارم عزیزترینم❤️

(آیسل دختر کوچولوی من در حال فوت کردن)